Rozdział 3 "Chessie em hotep"

 Rozdział 3 "Chessie em hotep"

   Do pokoju weszła Hope , a za nią mężczyzna o ciemniejszej karnacji ubrany w różowo-żółtą hawajską koszulkę . Miał na sobie także kowbojski kapelusz , sandały i skarpetki , oraz amazońskie spodenki o kolorze zgniłej zieleni . Wyglądał w tym przezabawnie . Przez chwilę Charlotte chciałą wybuchnąć śmiechem , jednak zagryzła wargi aby się powstrzymać .
- Dzieńdoberek - powiedział z entuzjazmem mulat .
- Witaj Gendek - odpowiedziała uprzejmie babcia Eufemia .
- Dobry -  mruknęła półprzytomnie Char .

- Oh Gendeguz ! - krzyknął ojciec , kiedy wyszedł z kuchni . Po chwili przytulił go po bratersku - dobrze się trzymasz .
- No no.. niedawno leżałem w szpitalu "Wróżki Lucyndy" . Gdy leciałem na dywanie "Dżim304" spadłem i się połamałem .
- Co ty gadasz ? - zagadnął Peter - w naszych czasach to był najlepszy model dywanu !
- Teraz to złom . Produkują "Mumia111" ! Świeci w nocy , ma szybki napęd , no i ma funkcję niewidzialności ! Jest naj-le-psza .
- Na Drappomera ! Kupę lat mnie tam nie było . Jak tam się znajdziemy to sobie taki kupimy , co nie Hope ?
- Jasne ... Ale teraz mamy inne rzeczy na głowie Peter .
- Chwila - przerwała Charlotte - chwila -powtórzyła - o czym wy gadacie ? Przecież to wszystko o magi to ściema ...
- Co ?!- krzyknął oburzony mulat - jak śmiesz być z krwii czarodziejką i wmawiać mi Gendeguzowi Hatolowi że magia nie istnieje ?
- Gendek , ona jest uparta . Jeszcze nie widziała czarów . Dopiero co się dowiedziała że jest czarodziejką - uspokajała babcia Eufemia . Dzisiaj założyła niebieską bluzkę z falbanek i długą , zwiewną , pomarańczową spódnicę - Lepiej omów nam strategię .
- Zwariuję - powiedziała załamana Charlotte.
 Przez całą tą rozmowę ani słowem nie odezwałą się Meg . Siedziała wtulona w ramiona matki , trzymając również misia Lolę i obserwowała całą sytuację .

 ~***~

   Szesnasta . Najwyższa pora . Muszą wyrobić się do dwudziestej . Inaczej będą w śmiertelnym zagrożeniu.
   Duży samochód , który pomieścił sześcioro osób oraz pięć walizek , wielką torbę podróżną i plecak turystyczny , jechał z Malikowa do Bujkowa , gdzie dzieliło oba miasteczka zaledwie trzydzieści pięć kilometrów . Bujków znany jest z ogromnej puszczy turystycznej , jeziora z wodospadem oraz kilkudziesięciu drewnianych domków wynajmowanych na wakacje . Tylko dlaczego tam jadą ? Mieli znaleźć się w magicznym miasteczku Drappe , w którym żyją owi czarodzieje latający na miotłach , krwiopijczy wampirzy , wilkołaki i elfy o charakterystycznych śmiesznych uszach . Kuzyn Gendeguz wyjaśnił im wszystko o planie w jaki sposób wedrą się przez magiczną strefę , ale to jednak dla Charlotte zbyt skomplikowane i ma wiele wątpliwości i pytań , które ją bezustannie dręczą . Ciągle myśli że to sen , albo jakiś głupi żart . Pewnie osiedlą się w drewnianym domku i pójdą na jakiś spektakl pt. Drappe . Taką przynajmniej nadzieję siliła w sobie Char .

   ~***~

  Byli na miejscu . Kiedy wszyscy wysiedli z auta , w powietrzu wiła się soczysta woń trawy i ziół a przed sobą mieli samotny piętrowy drewniany domek , a otaczała go dzika , zielona puszcza .  Babcia Eufemia mogła przysiądz że przed chwilą widziała lisa . Może to tylko efekt stresu ? Zbliżał się do nich facet , z burzą siwych włosów i kozią bródką . Tak jak opisywał wcześniej Gendeguz to powinien być właściciel tego drewnianego domku .
- Witam państwa .. hmm... Collinsów ?- powiedział wesoło .
- Tak , dzwoniłem do pana wcześniej z propozycją kupna domku- uśmiechnął się grzecznie Gendek i podał panu dłoń , na symbol gościnności .
- Jednak muszę poinformować o kilku ważnych sprawach , albowiem ; nie można wchodzić w głąb puszczy , woda ciepła jest tylko do godziny dziewiętnastej , czasem wyłączają tutaj światło , i mam nadzieję że jesteście ubezpieczeni ?
 Każdy uśmiechnął się sztucznie , taki był plan .
- Oh tak , my lubimy dziką przyrodę . Nie będzie żadnego problemu .  Przyjechaliśmy tu tylko na wakacje .  - odrzekła matka .
- No to świetnie .  No to jak ?  Umówiliśmy się , że gotówka do ręki . Hmm ?
 I wtedy Gendek trzymając ręce przed oczami , szeptał cicho kierując się do staruszka  . Charlotte wytężyła słuch aby usłyszeć co mruczy pod nosem , ale nici z tego . Słychać z puszczy było szelest , ćwierkanie , huhanie i trzask gałęzi . Zdziwiło ją to że nie miał różdżki , kapelusza , ani szaty .
 Po chwili staruszek dziwnym nieobecnym tonem powiedział ;
- Ja nie chcę pieniędzy . Możecie wchodzić do puszczy . A teraz ja idę daleko stąd .
 I jak powiedział poszedł . Ten dziwny incydent to ponoć sprawka "czarów" . Zaklęcie posłuszeństwa . Polega na tym , że czarodziej mówi regółkę zaklęcia kierując się do jednej osoby,  a następnie co ma powiedzieć ta osoba i zrobić . Po tych czarach staruszek nic nie będzie pamiętał . Żadnego telefonu , rodziny Collinsów , ani "kupionego domku" .
- Piąteczka - Gendek i Peter przybili sobie dłonie .
 Char była pełna podziwu . Coraz bardziej zaczęła wierzyć w to wszystko . A jak to żart ? A może zapłacili temu staruszkowi aby odegrał scenkę ? 
  Kiedy stracili staruszka z oczu wszyscy z bagażami ścisneli się do siebie , a Gendeguz chodził wokół nich tworząc koło mówiąc kolejne zaklęcia . Tym razem na niewidzialość i aby nikt ich nie usłyszał . Kiedy wypowiedział ostatnie zaklęcie Char mogłaby przysiadz że jego oczy zaświeciły się na fioletowo .
  Wokół nich pojawiła się przezroczysta wielka kapsuła . Tym razem Gendek rzucił zaklęcie na bagaże , które po chwili osiągnęły rozmiary paczki czipsów . Dzięki temu będzie lżej i swobodniej przemieścić się po puszczy .

~***~

  Wszyscy przedzierali się przez puszczę , ostrożnie aby nie wyjść ani choć na milimetr poza kapsułą . Wtedy zaklęcie wraz z kapsułą mogłoby prysnąć jak bańka mydlana .  Po kilkunastu minutach maszerowania dotarli do pustej , zamkniętej drogi . Przez jezdnię nie przejeżdżał żaden samochód ani rower . Pustka . Za drogą wiły się ponownie wielkie drzewa . Byli już w finale . Na asfalcie została namalowana gruba biała linia . Wszyscy , wciąż w kapsule ustawili się przed nią w szeregu .
- Złapcie się wszyscy za ręce - nalegał Gendeguz - to bardzo ważne . Ja muszę mieć ręce przed oczami , więc Hope i Eufemia - zwrócił się do nich - złapiecie mnie za ramię .
 Każdy był już gotowy , podekscytowny aby przejść do szczytu zadania .
- Na trzy wypowiecie wszyscy równo zaklęcie i prawą nogą przejdziecie przez białą linię . Okej ?
- Tak - wszyscy powiedzieli chórem .
- raz , dwa , trzy ...
- CHESSIE EM HOTEP - wypowiedzieli jednocześnie i zrobili krok do przodu . Wszyscy mieli zamknięte oczy i przez chwilę oślepiło ich białe światło .
  Znaleźli się w magicznym miasteczku Drappe .
  Misja wykonana .

~***~ 

  Gdyby normalny śmiertelnik przeszedłby przez białą linię , poszedłby dalej przez asfalt i nic by się nadzwyczajnego nie stało . Wspaniałomyślni założyciele magicznego miasteczka , założyli tzw. dziesiąty wymiar . Zaklęcie "Chessie em hotep" , zamknięte oczy i przejście prawą nogą przez białą linię to zasady wejścia przez magiczną strefę . Błąd może doprowadzić do tego że znajdziecie się w innym wymiarze - tłumaczył przed wyprawą Gendeguz - do świata wróżek zębuszek , ogrów , olbrzymów , wiedźm . Trudno wtedy wrócić do normalnego świata . 

~***~

  Kiedy Charlotte otworzyła oczy nie mogła uwierzyć w to co widzi . Budynki były pomalowane w wszystkie

kolory tęczy . Niebo było fioletowe , a chmury lekko różowe wyglądały jak wata cukrowa . W powietrzu można było dostrzec szybujących na miotle oraz na dywanie Drappomian . Mieszkańcy ubrani w sięgające po kostki szaty i kapelusze na głowach , wędrowali z uśmiechem przez ulice miasteczka . Gdzieniegdzie Char dostrzegała śmieszne elfie uszy , ale oczekiwała malutkie istoty . Te , które widziała były rozmiarów ludzkich i wszyscy (o dziwo) mieli nieskazitelnie jasną cerę i białe jak mąka włosy . Zauważyła także wampiry w czarnych szatach , z pierścionkami na palcach , dzięki którym nie spalą się na słońcu i mają ochotę na zwierzęcą krew . Jeden z krwiopijców obnażył zęby do małego elfa , który z wrzaskiem uciekł i się teleportował . Został po nim zielony dym , a wampir z uśmiechem na twarzy poszedł dalej z fiolką krwi przed siebie . Nierozpoznawała tylko wilkołaków , nie znała ich znaków rozpoznawalnych .

  Cynowe kociołki , latające samochody , czarne koty ... 

 Charlotte przetarła oczy . To działo się na prawdę . 

 Zobaczyła koło siebie pięcioro uczestników podróży ; siostrę , mamę , tatę , babcię oraz szalonego ,  wspaniałomyślnego wójka . Oni mieli rację , to była prawda . 

 Jest czarodziejką , ma na dowód tego zieloną bliznę .

 Tak jak każdy czarodziej . 

 Podniosła głowę . Kapsuła pękła jak bańka mydlana . Teraz byli widzialni . Przy wszystkich mieszkańcach wyglądali jak "kosmici" . Musieli teraz kupić szaty i kapelusze , aby pasowali do otoczenia .  

- Teraz ci wierzę wujku . Magia istnieje - powiedziała Char . Gendeguz uśmiechnął się do niej szeroko . 

________________________________________________________________________________

 Rozdział trzeci kłania się przed wami :)) podoba wam się ? czy jesteście rozczarowani ? szczerzę ;)